Wie waren de Scythen…?
Eindelijk krijgen die gevreesde Scythen die in veel oud-Griekse teksten opduiken, en er ook even snel weer uit verdwijnen, een gezicht, een plek, artefacten. Het bestaan van hun vrouwelijke strijders, de fabelachtige Amazonen, die het op Griekse vazen opnemen tegen Griekse strijders blijkt een feit, maar toch even anders dan de fabelachtige wezens die hun borst afhakten om beter de boog te kunnen spannen.
Nieuwe opgravingen toveren Scythen vanonder het ijs van Zuid-Siberië vandaan. DNA onderzoek bevestigt dat zeker 1/3 van dit nomadenvolk krijger was.
Tentoonstelling in Brits Museum 14 september-18 januari 2018
Het Brits Museum wijdt een mooie tentoonstelling aan dit nomadenvolk uit Azië, te zien van 14 september 2017-18 januari 2018.
Scythische tumulus in Zuid- Siberië. © The State Hermitage Museum, St Petersburg, 2017. Photo: V Terebenin.
Hoofdtooi van een Scyth met illustratie van hoe het wellicht werd gedragen.
Tumulus 2, Pazyryk, Altaigebergte, zuid-Siberië. Late 4th–vroeg 3rd eeuw v.C..
© The State Hermitage Museum, St Petersburg, 2017. Photo: V Terebenin. Reconstructie tekening door E V Stepanova.
Altaigebergte raakt aan de grenzen van Rusland, Mongolië en China
Deze nomaden zwierven te paard rond van de Caspische, Zuid-Siberië, Mongolië tot in China. Ze kenden een bloeiperiode tussen 900-200 v.C.
Scythen met een paardenspan onder een boom. Gouden gesp voor een riem. Siberië, 4th–3rd century v.C. © The State Hermitage Museum, St Petersburg, 2017. Photo: V Terebenin.
Een overleden Scyth ligt in de schoot van een godin met hoge paardenstaart die in een boomverstrengeld is. Een pijlenkoker hangt in een van de boomtakken. Een paardenspan wordt vastgehouden door een tweede figuur. De voorstelling is waarschijnlijk religieus van aard en duidt misschien op een geloof in een ‘heilige verbinding’ van de overleden persoon met een ‘Grote Moeder godin.’
Het Brits Museum besteedt in zijn blogposts veel aandacht aan de vondsten en de cultuur van de Scythen.
